"Pisane szkarłatem" Anne Bishop

Opis:

Meg Corbyn jest jasnowidzącą szczególnego rodzaju – widzi przyszłość, jeśli rozetnie sobie skórę i pojawi się krew. Ten dar jest dla niej jednak przekleństwem, gdyż znajduje się w mocy Kontrolera, człowieka, który pragnie mieć stały dostęp do wizji Meg. Postanawia więc uciec, a jedynym bezpiecznym dla niej miejscem okazuje się Dziedziniec w Lakeside – dzielnica handlowa opanowana przez Innych.

Simon Wolfgard, zmiennokształtny, niechętnie zatrudnia Meg na stanowisku łącznika z ludźmi. Od pierwszej chwili wyczuwa, że dziewczyna coś ukrywa, poza tym jej zapach jest inny niż zapach ludzkiej zwierzyny. Jednak instynkt nakazuje mu dać jej tę pracę. Kiedy już pozna prawdę i dowie się, że Meg jest ścigana przez rząd, będzie musiał zdecydować, czy jest warta rozpętania wojny między ludźmi a Innymi.

Moja ocena:

Mam pewien sentyment do książek, szczególnie fantastycznych. Ten gatunek zawsze wydawał mi się bogatszy niż inne. Kryminały czy obyczajówki mogą być interesujące i oryginalne, ale w fantastyce zawsze było więcej pola do manewru. Można stworzyć różne niesamowite rzeczywistości, o których nie śniło się filozofom. Namid, czyli świat Pisane szkarłatem, jest jednym z najbardziej interesujących spośród tych, z którymi się zetknęłam.

Pisane szkarłatem polubiłam od pierwszego rozdziału. Krótka historia świata umieszczona na początku wprowadziła mnie do świata, którego poznawanie było ogromną przyjemnością. Ludzie nie są tu gatunkiem dominujący. Pełnią rolę chodzącego mięsa dla rdzennych mieszkańców, Innych. Obie rasy w świetle burzliwej i pełnej rozlewu krwi przeszłości starają się żyć w pokoju. Ale Inni nie dają zapomnieć ludziom, kto jest silniejszy. 

Główna bohaterka książki to Meg Corbyn. Poznajemy ją podczas ucieczki z ośrodka, gdzie Kontroler wykorzystywał ją dla wizji, za które wielu ludzi było gotowych zapłacić ogromne pieniądze. Meg ukryła się wśród Innych, gdzie Simon Wilcza Straż dał jej pracę łącznika z ludźmi. Dziewczyna nawiązuje przyjaźnie i układa sobie życie na nowo, ale Kontroler nie dał jeszcze za wygraną. 

Bawiłam się przy tej książce świetnie. Dałam się wciągnąć w całą intrygę jaka się wokół Meg stworzyła. Byłam bardzo ciekawa, czy Inni zaakceptują ją jak swoją i w jaki sposób ich do tego przekona. Sama główna bohaterka wywarła na mnie jak najbardziej pozytywne rażenie. Wszystko było dla niej nowe, nieznane, a ona z rozsądkiem budowała przyjaźnie, które później pozwoliły jej nie raz zachować życie. Była urzekająco uprzejma, bez względu na to z jakiej rasy jej rozmówca pochodził, a jednocześnie radziła sobie całkiem nieźle z gwałtownością Innych. Wiele razy zaskoczyła mnie rozsądkiem, trzeźwością umysłu - przy takim zamieszaniu sama już dawno straciłabym głowę. 

Ogromnym plusem książki jest to, że choć wśród Innych pojawiają się wilki (nie wilkołaki - to określenie w ogóle tutaj nie występuje) i wampiry, ich kreacje zachowały fajną świeżość. Czułam się, jakbym po raz pierwszy spotkała się z tymi istotami, a w końcu tyle się o nich czytało w ostatnich latach. Ogromnie się cieszę, że nie zrobiono z Wilków typowych mięśniaków paradujących z nagimi klatami, a z Sanguinati, czyli tutejszych wampirów, seksualnie (nie)spełnionych kochanków. Należą do jednych z wielu klanów, które mają swoje zasady, hierarchię i bronią swego terytorium. Pomysł na kucyki czy sposób w jaki Sanguinati pożywiają się - właśnie dla poznawania takich małych, wyobraźniowo-kreacyjnych perełek warto czytać. Po prostu warto!

Serdecznie polecam Pisane szkarłatem. Ta powieść jest warta spędzonego nad nią czasu (ma prawie 560 stron!). Trafi ona na moją listę książek do wspominania. Była powiewem świeżego powietrza wśród moich zdobyczy. Natychmiast rozpoczynam polowanie na Morderstwo wron. Już nawet wypatrzyłam w bibliotecznym katalogu!

Moja ocena: 10/10!

Pozdrawiam!