"Baśnie Barda Beedle'a" J. K. Rowling

Opis z okładki:

Baśnie Barda Beedle'a zawierają pięć bardzo różnych opowieści. Każda z nich ma własny magiczny charakter i każda w inny sposób wywołuje wzruszenie, śmiech i dreszcz lęku przed śmiercią. 

Baśniom towarzyszą komentarze profesora Albusa Dumbledore'a, które ucieszą zarówno mugoli, jak i czarodziejów. Profesor zastanawia się w nich nad morałem każdej opowieści i ujawnia sporo nowych informacji o życiu w Hogwarcie. 

Był raz pewien przystojny, bogaty i utalentowany czarodziej, który doszedł do wniosku, że jego przyjaciele głupieją, kiedy się zakochają. 

Moja opinia:

To jedna z tych książek, które leżały u mnie od lat i patrzyły na mnie z wyrzutem. Wreszcie naszedł mnie humor, znalazła się chwila czasu i w ciągu godziny było już po wszystkim.

Baśnie Barda Beedle'a czytają się się niesamowicie szybko i przyjemnie. Książka napisana jest z lekkim humorem, małą dozą absurdu i mnóstwem nowych faktów o świecie czarodziejów. Od razu czuć charakterystyczny styl pisarki.

Strumień spłukał z niej cały żal do utraconego kochanka. Nagle zrozumiała, że był okrutnikiem i obłudnikiem i że tracąc go, tylko na tym zyskała. 

Zawiera pięć krótkich opowiadań z świata czarodziejów, a do każdego w osobnym rozdziale mamy kilka stron komentarza prosto od profesora Dumbledora. Baśnie są bardzo pouczające, podobnie jak te znane nam z dzieciństwa. Ich bohaterowie są równie czarno-biali, a ich błędy lub bohaterskie czyny służą za przestrogę czy wzór.

Nawet mnie, Albusowi Dubledore'owi, najłatwiej byłoby wyrzec się chyba tylko Peleryny-Niewidki, co wskazuje na to, że choć niby jestem taki mądry, to w istocie rzeczy jestem takim samym głupcem jak każdy z nas. 

Duża czcionka, liczne rysunki i mała ilość stron sprawiały, że kończyłam książkę zanim na dobre wciągnęłam się w lekturę. Cieszę się, że wreszcie po nią sięgnęłam i czuję, że jeszcze długo będę ją wspominać z uśmiechem.

Pozdrawiam!