Mądrości Adama Asnyka

Dziś chciałabym napisać do was parę słów o moim ulubionym poecie. 

Miałam w swym życiu okres, w którym masowo czytałam poezję. Wypożyczałam wtedy z biblioteki tomiki znanych lub nieznanym mi twórców i przeglądałam je stosunkowo szybko w poszukiwaniu słów, które przyciągną mnie na dłużej.

Nie czytałam tomików od deski do deski. W większości wiedziałam już po kilku stronach, że nie zostały napisane dla mnie. W niektórych znajdowałam jeden, lub dwa wiersze dla siebie, kserowałam lub przepisywałam i odkładałam. 

Unikałam wierszy białych i nierytmicznych, takie rzadko przyciągały moją uwagę. 

Wypatrywałam słów, które mnie poruszą, które do mnie trafią. A Pan Adam układał te słowa tak trafnie, nawiązywał do tematów dla mnie tak ważnych, że jego wierszy masowo uczyłam się na pamięć. Do dziś kilka z nich powiem z marszu. 

W tych wierszach dojrzałam sztukę, niesamowity talent człowieka i ogromny ładunek emocjonalny niesiony w kilku wersach. 

Ogromny ładunek piękna i mądrości zawarty jest w poezji. Trzeba tylko znaleźć tę właściwą i czerpać z niej garściami. Wyszukać tę pisaną dla nas i wyryć w umyśle, z każdym czytaniem na nowo. W ten sposób można mieć ją w sobie już na zawsze i zachwycać się do końca życia.

Pozdrawiam!