Takiej huśtawki emocji dawno nie przeżyłam

Takiej huśtawki emocji dawno nie przeżyłam

poniedziałek, 30 kwietnia 2012

"Jutro" John Marsden

Jest wojna - trudno. My strzelamy - i do nas strzelają. Wróg ma takie samo prawo do naszej krwi, jak my do niego.
Aleksander Kamiński Kamienie na szaniec

Opis z okładki:
Mam na imię Ellie. Kilka dni temu wybraliśmy się w siedem osób na wyprawę do samego Piekła. Tak nazywa się niedostępne miejsce w górach. Wycieczka była próbą naszej przyjaźni. Niektórych z nas połączyło nawet coś więcej. Szczęśliwi wróciliśmy do domu. Ale to był powrót do piekła. Znaleźliśmy martwe zwierzęta, a nasi rodzice i wszyscy mieszkańcy miasta zniknęli.

Okazało się, że naszego świata już nie ma.
Że nie ma już żadnych zasad.
A jutro musimy stworzyć własne.


Moja opinia:
Przez parę pierwszych rozdziałów trudno mi było przebrnąć. Składały się one w dużej mierze z opisów, które były niezbędne do zrozumienia całej sytuacji, ale zbyt monotonne. Jednak nie poddałam się. Na szczęście, z biegiem czasu było tylko lepiej. Zdałam sobie sprawę, że bez tych nieszczęsnych opisów snucie całej historii okazałoby się później bez sensu. To dzięki nim miałam jakie takie pojęcie o zmianie w zachowaniu głównych bohaterów, ich dojrzewaniu.


Autor mistrzowsko przedstawił sposób, w jaki Ellie odnajdywała się w tej trudnej sytuacji. Jej przemyślenia stanowią bardzo ważną cześć powieści. To niewiarygodne jak pięknie udało się jej wyjaśnić coś, z czego większość z nas zdaje sobie sprawę, ale nie potrafi znaleźć odpowiednich słów, by to wyrazić.


 Słońce ogrzało już wielką granitową ścianę, więc oparłam się o nią z przymkniętymi oczami, rozmyślając o naszej wyprawie, o ścieżce, o człowieku, który ją wydeptał i o jego domu zwanym Piekłem. Zastanawiałam się, skąd się wzięła ta nazwa. Urwiska, skały i ta całą roślinność rzeczywiście wyglądały dziko. Ale dzikość nie oznacza piekła. Dzikość była fascynująca, trudna, cudowna. Żadne miejsce nie było piekłem, to niemożliwe. Jedyne, co się tutaj kojarzyło z piekłem, to ta nazwa nadana przez ludzi. Ludzie nadają miejscom nazwy, żeby nikt nie mógł ich widzieć takimi, jakimi są naprawdę. Zawsze kiedy na nie spoglądają albo o nich myślą, ich oczom ukazuje się wielka tablica z napisem "spółdzielnia mieszkaniowa" albo "prywatna szkoła", albo "kościół", albo "meczet", albo "synagoga". Kiedy widzą ten napis, przestają patrzeć. (...) Nie, piekło nie ma nic wspólnego z miejscami - piekło wiąże się z ludźmi. Może to ludzie są piekłem.



Te wszystkie słowa - "zło", "złośliwość" - nie miały dla natury żadnego znaczenia. Tak, zło było wynalazkiem człowieka.


Często czytając powieści prowadzone w narracji trzecioosobowej, autorzy kreują sposób myślenia nastolatków na dojrzalszy, typowy dla doświadczonych już osób, co nie pomaga w wczuwaniu się w sytuację postaci. Tymczasem tutaj odniosłam wrażenie, że John Marsden doskonale rozumie psychikę Ellie. Uchwycił te wszystkie myśli charakterystyczne dla młodych ludzi. Ellie zastanawia się nad sensem podejmowanych działań, nad przyszłością. Bohaterów łączy miłość, przyjaźń i zaufanie. Cieszę się, że nie zabrakło tutaj wątków miłosnych. 


Mój strach brał się z miłości. Z miłości do przyjaciół. Nie chciałam ich zawieść. Wiedziałam, że jeśli ich zawiodę, zginą.


Z biegiem czasu akcja stawała się szybsza, bardziej dynamiczna. Bohaterowie przezwyciężali strach, potrafili sprostać ogromnym wymaganiom wojny. Z dnia na dzień żyli w coraz cięższych warunkach oraz podejmowali się coraz odważniejszych zadań.


Podczas lektury tej książki nasuwają się bardzo ważne pytania: czy zagrożenie naprawdę jest tak odległe, jak nam się wydaje? Czy potrafilibyśmy poświęcić życie w obronie rodziny, przyjaciół i swych własnych wartości?


Polecam tę powieść każdemu, bez względu na płeć czy wiek. Czas z nią spędzony z pewnością nie będzie zmarnowany.


Mam tylko nadzieję, że uda nam się przeżyć.



Moja ocena: 9/10.

Pozdrawiam!

16 komentarzy:

  1. Czytałam i mimo, że zatrzymałam się na tej części, to mam zamiar za niedługo przeczytać kolejne.;D

    OdpowiedzUsuń
  2. kiedyś z pewnością przeczytam całość :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Książkę czytałam jakiś czas temu, bodajże w marcu (?), ale nie bardzo mi się podobała. Akcja była naciągana, a żmudne dialogi doprowadzały mnie do szału. Głównej bohaterki nie polubiłam, uznałam ją za zbyt pewną siebie.
    Opisy na początku przetrwałam, ale przyznam, że z biegiem czasu uważałam je za ciekawsze niż sama akcja.

    OdpowiedzUsuń
  4. Bardzo chcę przeczytać tą książkę;)

    OdpowiedzUsuń
  5. Czytałam 4 części, a na 5 poluję. Mam nadzieję, że niedługo trafi w moje łapki. Chociaż pierwsza książka mnie nie powaliła, to dałam szanse serii i się nie zawiodłam. ;3

    OdpowiedzUsuń
  6. Uwielbiam tę serię. Za mną już 4 tomy i teraz czekam na piąty.

    OdpowiedzUsuń
  7. Jedna z moich ulubionych serii. Ja na szczęście nie miałam problemów z nudą;)

    OdpowiedzUsuń
  8. Książkę mam w planach od jakiegoś czasu. Mam nadzieję, że pierwsze, opisowe rozdziały, podczas czytania nie zrażą mnie do dalszej lektury :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Książka jest niesamowita, zrobiła na mnie powalające wrażenie. Kontynuacje również trzymają poziom.
    PS. Fenomenalny wygląd bloga ;)

    OdpowiedzUsuń
  10. Całą serię mam w planach, ale przeraża mnie trochę liczba tomów ;)

    OdpowiedzUsuń
  11. Przeczytałam pierwsze dwa tomy. Super recenzja;)

    OdpowiedzUsuń
  12. Na pewno kiedyś przeczytam, jak tylko więcej czasu znajdę

    OdpowiedzUsuń
  13. Uważam, że tom pierwszy i trzeci jest najlepszy, ale i tak z niecierpliwością czekam na część szóstą serii. :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Długo zastanawiałam się czy sięgnąć po tę lekturę. Twoja recenzja zachęciła mnie do tej książki. Chyba wkrótce wezmę się za nią :)

    OdpowiedzUsuń
  15. Cieszę się, że to kolejna pozytywna recenzja tej książki, którą czytam :) Mam zamiar po nią sięgnąć, jak tylko znajdę jakąś fajną promocję na te książki lub jeśli tylko uda mi się zdobyć je w inny sposób.

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...