Dzwoneczek i jej banda wyrośniętych, wiecznie niedojrzałych Chłopców po raz kolejny pokazują, że nie da się oddzielić dobrej zabawy od solidnych kłopotów. I nieważne, czy to klubowy Zjazd, motocyklowa wycieczka do pobliskiego miasta czy pozornie leniwe popołudnie w opuszczonym Lunaparku – każdy dzień to nowa przygoda, a na końcu czai się ta największa. I najbardziej przerażająca. Śmierć…
Droga znowu wzywa, nie ma odwrotu ani chwili na oddech. Tylko co jeśli tym razem wiedzie wprost do znienawidzonej dorosłości?
Moja opinia:
Mam ogromny sentyment do powieści Jakuba Ćwieka. Nie dość, że odkryłam Kłamcę akurat, gdy byłam po uszy zadużóna w Tomie Hiddlestonie, to jeszcze stworzył Chłopców, czyli serię o tym, jacy mogli być Dzwoneczek i jej podopieczni, gdyby im dać nieograniczoną ilość piwa, dziewczyn i wolnego czasu. Podobnie jak w Alicji w krainie zombi, dostałam inną wersję od lat znanej historii. Mają tak niewiele ze sobą wspólnego, ale mówiąc o jednej wersji, nie można zapomnieć o drugiej.
To co wyróżnia twórczość Jakuba Ćwieka to przede wszystkim humor. Przy każdej jego książce bawię się wyśmienicie. Chłopcy to grupa dorosłych facetów, którzy w głębi serca są wciąż dziećmi, więc popełniają głupie błędy, bawią się w najlepsze i dokuczają jeden drugiemu jak tylko się da. W obliczu zagrożenia wiedzą jednak co najważniejsze i są bezwzględnie wierni rodzinie. Dzwoneczek jest dla nich mamą i przywódczynią, której się boją i szanują, ale też kochają tą dziecięcą, bezwarunkową miłością.
W Chłopcach nie brakuje seksu, bójek i alkoholu, ale znajdziemy też silne więzi, przyjaźń i rodzinę. Ale umówmy się, tych bójek i alkoholu jest znacznie więcej. Wulgarnego słownictwa również. Nie jest to więc książka dla dzieci. Wrażliwsi czytelnicy powinni poszukać grzeczniejszych lektur. Jeśli jednak nie przeszkadza wam, powiedzmy, bardziej życiowe podejście do sytuacji, możecie się z Chłopcami świetnie bawić.
Zawsze kończę książki Ćwieka zbyt szybko. Mają bardzo wygodną, dużą czcionkę i nie przesadną objętość, więc na przeczytanie potrzebuję zazwyczaj góra dwa dni. W dodatku możemy podziwiać w każdym tomie świetne rysunki autorstwa Iwa Strzeleckiego. Są pomocne w wyobrażeniu sobie bohaterów, choć właściwie taka pomoc nie jest za bardzo potrzebna - autor zadbał, byśmy nie mieli wątpliwości co do ich wyglądu czy głównych cech osobowości. Mimo wszystko dodają swoistego smaczku lekturze. W tym tomie wyjątkowo podobało mi się przedstawienie Milczka, zarówno słowne, jak i rysunkowe. Nie dziwię się, że (według książki) kojarzy go większość dziewcząt w okolicy.
Podsumowując, Chłopcy to świetna lektura na wakacyjne wieczory, zarówno pierwsza jak i druga część. Mam nadzieję, że do końca września dorwę jeszcze trzecią ;)
Dziś przychodzę do was z nowym stosem i to trzynastym w historii bloga. Może rzeczywiście będzie pechowy. Jeśli ma płonąć, to tylko, gdy już wszystko przeczytam.
Dwie już za mną i wkrótce napiszę o nich parę słów. Mam nadzieję, że zdarzę poznać bliżej Doriana Greya przed końcem miesiąca, by podyskutować o nim co nie co z BookAThonową społecznością w ramach akcji Książka Miesiąca.
Przede mną jeszcze ponad miesiąc leniuchowania i ciekawa jestem, dla kogo z was wakacje już się kończą, a kto ma jeszcze sporo czasu do zmarnowania?
I na mnie kolej przyszła. Zostałam nominowana do zabawy Libster Blog Award przez Kornelię Więcek, autorkę bloga Słownik Sztuki, za co bardzo dziękuję ;)
Od razu przechodząc do rzeczy...
1. Masz jakieś hobby, zainteresowania, które wyróżniają cię wśród twoich znajomych?
Już pochłanianie całkiem dużej liczby książek wyróżnia mnie spośród znajomych ;) O nich mogę porozmawiać z wami i z siostrą (boryka się z tym samym uzależnieniem), ale znajomych raczej od tego oddzielam. Nie znieśliby mojej paplaniny. Poza tym czytam też poezję. Wiersze Adama Asnyka wprost uwielbiam, wiele znam na pamięć. Jestem również typową serialowiczką - oglądałam dziesiątki, a jeszcze tyle przede mną.
2. Masz ulubioną piosenkę?
Podobnie jak książki, wybranie ulubionej piosenki graniczy u mnie z cudem. Choć szczególny sentyment ze względu na Supernatural mam do Carry on my wayward son.
3. Wolisz pisać czy czytać?
Jak na razie czytać, ale jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, niedługo to się zmieni ;)
4. Czy niecierpliwie czekasz na premierę jakiejś książki (płyty lub filmu)?
Na wszystkie produkcje filmowe Marvela czekam co roku z zapartym tchem miesiącami, a wtedy czas jak na złość płynie tylko wolniej. No i we wrześniu do kin wchodzą Próby ognia - mam nadzieję, że będą równie dobre jak Więzień labiryntu.
5. Czy chciałbyś/chciałabyś zmienić coś w swoim blogu?
O tak, wiele rzeczy. Odkąd zaczęłam go prowadzić skupiałam się na recenzjach, ewentualnie wstawiałam jakiś stosik od czasu do czasu. Natomiast nie podejmowałam się publikowania podsumowań czy zapowiedzi, organizowania konkursów i (o zgrozo) nawet obchodzenia urodzin. A tu już trzy lata minęły. Nie współpracuję również z żadnym wydawnictwem i portalem. Nie grzeszyłam regularnością, szczególnie w roku akademickim, ale teraz jestem zdecydowania to zmienić. Dlatego planuję wprowadzić podsumowania miesiąca i zapowiedzi, no i może jakiś konkurs na początek zmian. Trzymajcie kciuki ;)
6. czym byś się zajął/zajęła gdybyś nie założył/ założyła bloga?
N pewno serialami. Seriali nigdy mało ;)
7. Oceniasz książki po okładce?
Tak, bardzo często. Gdy jest wyjątkowo dobra, daję jej szansę, nawet jeśli opis nie jest zbyt ciekawy. Jeśli oprawa jest słaba, a opis interesujący, również daję szansę. Właściwie to rzadko jej nie daję. Unikam jedynie autobiografii i romansów, a fantastyka wpada mi w ręce najszybciej. Pilnuję się tylko by nie przekroczyć limitów w bibliotece.
8. Masz jakiegoś ulubionego bohatera z dzieciństwa? Może być postacią z bajki, książki, filmu, komiksu lub kreskówki.
Zdecydowanie Harry Potter. Wiele razy tata przyłapał mnie machającą kijkiem i wykrzykującą zaklęcia. Uwielbiałam również bohaterki Disneyowskich filmów, szczególnie Ariel. Do dzisiaj znam słowa niektórych z jej hitów ;)
9. Czy poznałeś/ poznałaś kogoś interesującego poprzez prowadzenie bloga?
Myślę, że czytając nawzajem swoje teksty poznajemy się odrobinę. Nie spotkałam jednak osobiście żadnego książkowego blogera/blogerkę. Mam nadzieję jednak, że na najbliższe Targi Książki w Krakowie uda mi się dostać już jako książkowa blogerka i poznam parę ciekawych osób.
10. Czy kiedykolwiek pisałeś/pisałaś książkę? (powiastki z dzieciństwa też się liczą)
Parę razy rozpoczynałam pisanie opowiadań, ale po paru stronach wypalały się. Pewien pomysł na powieść siedzi mi w głowie od lat, ale obawiam się trochę, że znacznie bardziej magicznie wygląda w mojej głowie niż prezentowałaby się na papierze. Mam też nieco wierszy na koncie, oczywiście schowanych przed światłem dziennym w najciemniejszej półce.
11. Jaki według ciebie jest mój blog? Podobają ci się moje recenzje i niezależne notki? Jeśli masz jakieś uwagi, skumuluj je w tej odpowiedzi. Dziękuję za szczerość :)
Jest taki estetyczny i dziewczęcy, pewnie dzięki bieli i pastelowym kolorom. Stawiasz na minimalizm i przejrzystość, więc blog czyta się bardzo przyjemnie. Można u ciebie znaleźć nie tylko recenzje, ale również notki tematyczne. Czytanie twoich tekstów to sama przyjemność ;)
