"Zły król" Holly Black

Opis ze strony Wydawcy:

Najpierw bestialski mord, potem krwawa rzeź królewskiej rodziny i nieoczekiwana koronacja – ale tak, to był dopiero początek.

Niemało trzeba sił, by zadawać cios za ciosem i nigdy nie poddawać się znużeniu. O tak, to pierwsza i najważniejsza lekcja: musisz być silna. 

Gdy wyszło na jaw, że w żyłach Dęba płynie królewska krew, na Jude spoczęło brzemię odpowiedzialności za to, żeby jej braciszek po prostu dożył dnia, w którym będzie mógł przywdziać na swoje skronie koronę. 

Tymczasem na tronie elfów zasiada zły król, Cardan, a Jude przybiera niewdzięczną rolę szarej eminencji. Nie dość, że w świecie opętanych żądzą władzy magicznych istot wciąż zmieniają się sojusze i układy, to niełatwo jest zapanować nad kapryśnym władcą. Cardan nie zaniedbuje żadnej okazji, by sponiewierać i upokorzyć Jude, choć wcale nie słabnie jego deliryczna fascynacja dziewczyną. 

Gdy staje się aż nazbyt jasne, że za sprawą knowań kogoś z bliskiego otoczenia śmiertelne niebezpieczeństwo zagraża wszystkim, których Jude darzy miłością, nadchodzi pora, by zdemaskować zdradę, a przy tym przecież trzeba jakoś sobie radzić z mieszanymi i bardzo żywymi uczuciami, które w niej budzi Cardan – ongiś zepsute książątko, teraz król – król, nad którym należy panować, bo stawką jest utrzymanie się kruchej lecz zdeterminowanej ludzkiej istoty przy władzy (i przy życiu) w czarodziejskim świecie.

Jest tylko teraz. Tylko jutro, dziś wieczór i teraz oraz jeszcze wkrótce i nigdy. 

Moja opinia:

Pierwszą część trylogii Okrutnego Księcia pochłonęłam w jedną noc, nie mogąc się oderwać. Mając to w pamięci przygotowałam się do lektury kolejnego tomu, kończąc wcześniej pilne projekty ze studiów. I całe szczęście, bo Zły król znów wciągnął mnie w swój świat brutalnie i błyskawicznie. Nie sposób obok tej historii odejść obojętnie, choćby groziło to nieprzespaną nocą. 

Władza to nałóg. Żądzy władzy nigdy się nie da zaspokoić. 

Bohaterzy są hipnotyzujący. Nigdy nie wiadomo, czego się po nich spodziewać. Niby wciąż powtarzają, że zależy im na młodym Dębie i jego bezpieczeństwie, ale złe instynkty nawet u w domyśle pozytywnych postaci dają o sobie znać. Żądza władzy i kontroli sprawia, że pokazują swe mroczne oblicza. Zdradzają i oszukują, choć elfy kłamać nie mogą. Paradoksy są wplecione w tę historię na każdym kroku i zdaje się, że właśnie one są przyczyną intensywnych emocji u czytelnika. 

Kiedy jestem z nim, czuję się jak główna bohaterka opowieści. 

Relacja Jude i Cardana swą nieprzewidywalnością przyciągała mnie najsilniej. Czytając fragmenty z ich udziałem skupiałam się najintensywniej, chłonęłam każde słowo ciekawa czy wreszcie powiedzą, co czują. Właściwie do końca nie wiem lub nie rozumiem na czym ta relacja polega, dlaczego wciąż utrzymuje się gdzieś napięcie między nimi i to nie daje mi spokoju. Koniecznie muszę dorwać kolejny tom, jak najszybciej.

Czymże dla postaci z legend jest taki drobiazg jak szczęście?

Seria Okrutny książę zawiera w sobie mieszankę pędzącej akcji, gąszczu podstępów i intrygujących bohaterów. Niezwykle trudno oderwać się od lektury. Również książkowy kac i potrzeba sięgnięcia po kolejną część są o wiele silniejsze, niż przy innych porównywalnie dobrych seriach. Zatem najrozsądniej od razu zaopatrzyć się w całą serię ;)

Pozdrawiam!