"Nikt nie musi wiedzieć" Katarzyna Bonda

Opis z okładki:

Tylko on, telewizor i bateria tequili. Tak Hubert Meyer postanawia spędzić swój trzynastodniowy urlop. Ten plan się jednak nie powiedzie. Nieznajoma kobieta zaczyna nękać go dziwnymi esemesami, a wkrótce potem niezapowiedzianą wizytę składają mu policjanci razem z prokurator Weroniką Rudy. Pół roku wcześniej jeden z funkcjonariuszy zastrzelił Japę, niebezpiecznego gangstera. Żeby ocalić policjanta przed grożącą mu karą, Meyer ma sporządzić ekspertyzę, która skieruje śledztwo na lewe tory. Potrzebna jest jednak „przykrywka”, zastępcza sprawa, nad którą śledczy będą oficjalnie pracować. 

Wybór pada na morderstwo w Mosznej, gdzie na drodze prowadzącej do zamku porzucono zmasakrowane ciało młodego chłopaka. Kiedy Meyer i Rudy próbują odkryć tożsamość sprawcy, ten dokonuje kolejnych zbrodni. Śledczy przesłuchują nowych świadków. Trop wciąż się urywa. Za murami starego zamku aż buzuje od konfliktów. To będzie najtrudniejsze i najbardziej ryzykowne śledztwo w całej karierze Meyera.

Z lękiem jak z ciemnością. Wystarczy zapalić światło i demony znikają.

Moja opinia:

Wartka akcja i przepełnione ciętym językiem dialogi nie pozwalają się przy tej książce nudzić. Czyta się ją w zawrotnym tempie. 

Z tego, co wiem, nie masz zbyt wielu przyjaciół. 

Za to wrogów - cały szwadron.

Tym razem Meyer pracuje nad kilkoma zagadkami równolegle, a kobiety z przeszłości walą do niego drzwiami i oknami. Wiele postaci, każda ma coś za uszami, a fabuła plącze się niemiłosiernie. Pełno w niej sekretów, a informacje o każdym z nich śledczy wyrywają z niemałym wysiłkiem. Z przyjemnością odkrywałam krok po kroku wraz z bohaterami tę skomplikowaną siatkę połączeń. Trudno było spamiętać co, gdzie i dlaczego każdego ogniwa, ale robiłam co mogłam. Moje strzały dotyczące finału nie okazały się celne, co zaliczam jako duży plus.

Coś tutaj jest schowane. I to na widoku.

Akcja pędzi na łeb, na szyję, a płynny, naturalny język przeprowadza nas płynnie przez ten rollercoster. Ci, którzy znają poprzednie trzy części serii spotkają kilku znanych już bohaterów, którzy znów co pięć minut wymieniają kąśliwe docinki. Zdecydowana większość bohaterów tej książki to po prostu mistrzowie riposty, co wypadało nienaturalnie, ale nadal wywoływało uśmieszek.

Wróg mojego wroga jest moim przyjacielem.

Lekki, dobrze napisany kryminał, po który warto sięgnąć po poznaniu poprzednich części, by cieszyć się w pełni nawiązaniami do zaszłości między bohaterami. Przyjemny w odbiorze, idealny na przerywnik między cięższymi lekturami. Dobrze się przy nim bawiłam i zdecydowanie sięgnę po kolejne tomy.

Pozdrawiam!

Za egzemplarz powieści dziękuję serdecznie Wydawnictwu Muza!