"Kapłan" Krzysztof Kotowski

Opis z okładki:

Seria zagadkowych, trudnych do wytłumaczenia zdarzeń, zaginięć, rytualnych zabójstw - wstrząsa miastem. Tymczasem w warszawskim szpitalu budzi się po długim okresie nieświadomości Krzysztof Lorent - młody były duchowny, który kilka tygodni wcześniej zapadł na dziwną, tajemniczą chorobę. Krzysztof jest przekonany, że łączy go coś niezwykle silnego, a jednocześnie bardzo realnego z Tacjadasem - urzędnikiem króla Malii na Krecie sprzed 4 tysięcy lat, a także Devirikiem, wikingiem żyjącym w X wieku w kraju Danów. Po pewnym czasie przekonuje się, że to niejedyne postacie z przeszłości, któych historię, a jednocześnie umiejętności pamięta jak swoje. Uznany za niepoczytalnego, zostaje zamknięty w szpitalu psychiatrycznym. Tymczasem tajemnicza, bardzo wpływowa organizacja znana przed setkami lat pod nazwą Aurelitów doskonale zna tajemnicę Lorenta, a co najważniejsze - wbrew temu co sądzą historycy - nadal istnieje i działa. 

Nikt, nawet policja, nie zdaje sobie sprawy z tego, jak ogromne niebezpieczeństwo - nie tylko dla Krzysztofa Lorenta - nadchodzi wraz z pojawieniem się Aurelitów. Pokrzyżować im plany może tylko legendarny "Kapłan Wiedzy". Tylko kto nim jest? 

Na razie... uczę się siebie. Reszta to instynkt.

Moja opinia:

Ta książka ma niecałe pięćset stron, a pochłonęłam ją w zawrotnym tempie. Właściwie nie wiem kiedy.

On wiedział, że nie jest jedyny, że jest nas więcej. 

Ksiądz Krzysztof Lorent trafia do szpitala psychiatrycznego z podejrzeniem całego zestawu przypadłości umysłowych. Właściwie trudno określić co mu dolega. Stany lękowe, twierdzenie, że widział Boga i czasy pradawne, mówienie w obcych językach, do tego niewspółczesnych. Doktor Aleksandra Sambierska dostaje go pod swoją opiekę. Pacjent w rozmowie ostrzega ją, że placówka nie jest bezpiecznym miejscem dla niego, a tym bardziej dla personelu i niebawem ktoś po niego przyjdzie.  Wkrótce okazuje się, że słowa kapłana zaczynają się spełniać, a Ola wplątała się w sytuację, z której nie będzie łatwo wyjść bez szwanku...

Całą sztuką życia, mój chłopcze - ciągnął mistrz - jest umiejętność znalezienia w sobie wiedzy nie tylko na swój temat, lecz także na temat własnego przeznaczenia. 

Akcja w tej historii potrzebowała kilkadziesiąt stron wprowadzenia, ale, gdy już ruszyła z miejsca, była nie do zatrzymania. Bractwo Aurelitów bardzo kojarzyło mi się z "Kodem Leonarda da Vinci" Dana Browna. Od wieków w ukryciu szkolą się w surowych warunkach na niezwykle wytrzymałych wojowników. Czekają na swój moment i pojawienie się Kapłana Wiedzy, a w międzyczasie przejmują władzę na świecie przy pomocy tajnych agentów na najwyższych szczeblach. Mają swoje rytuały, swoje zasady i wykazują ogromną skrupulatność w chronieniu swojej tajemnicy.

Zachłanność, nawet na władzę i wiedzę, musi mieć swoje granice, ale widać człowiek ma nieskończone możliwości. 

Historia napisana jest świetnie. Potrafi zaskoczyć humorem i wciągnąć w dialogi pełne soczystych ripost. Bohaterzy są wyraziści, szczególnie Bzdet i Cipucha, ale również doktor Sambierska i profesor Wilecki dodają swoją dawkę pikanterii. Książka składa się z dwóch części, "Noc Kapłanów" i "Kapłan i Haiku", które stanowią dwie odrębne historie, ale z niemal takim samym zestawem bohaterów i wyrównanym poziomem.

Dużo czasu minęło odkąd miałam thriller w ręce, więc "Kapłan" wpadł na mnie w idealnym momencie. Bawiłam się świetnie, dałam się wciągnąć w śledztwo i brawurową ucieczkę. Ta książka to gotowy scenariusz na dobry film akcji, just saying ;)

Pozdrawiam!